Le droit à l’essentiel

Le droit à l’essentiel

Jetzt weiterlesen! !

Für 0,59 € können Sie diesen Artikel erwerben.

Sie sind bereits Kunde?

La journée de la femme est une aimable farce et une extraordinaire hypocrisie qu’aucune rose ne transformera jamais en reconnaissance, éstime Danièle Fonck dans son éditorial.

Chaque journée qui passe est „jour de …“. Ainsi il y a la journée de l’arbre, celle des pères ou des mères et, évidemment, celle des femmes.

Le plus intéressant, c’est que ce fameux 8 mars annuel est généralement commenté par des hommes. Et les stéréotypes restent les mêmes: égalité de salaires, égalité de droits, égalité sociale. Bref, que de belles choses, en apparence. Surtout à une époque où l’on assiste à de nombreux retours en arrière, y compris au sein des Etats membres de l’Union européenne.

Mais le premier droit universel qu’il faudrait appliquer aux femmes, ne serait-il pas celui du respect?

Nulle fonction, nul salaire (et d’ailleurs même au Luxembourg l’égalité en la matière n’est pas garantie dans le secteur privé), nulle loi ne garantissent le droit à la dignité, le droit à la décence, le droit à l’honneur et donc au respect. A croire que ce dernier ne s’applique qu’au sexe masculin.

Or, ce n’est pas parce que quelques tristes „Weinstein“ – soit dit en passant qu’il y a depuis des décennies des „Weinstein“ locaux dans tous les milieux – méritent d’être dénoncés qu’il faudrait taire toutes les autres formes de manquements.

Hélas! Puisque c’est la gent mâle qui a le verbe haut et généralement le pouvoir, cet aspect du problème est passé sous silence. Ce qui fait, in fine, de la journée de la femme une aimable farce et une extraordinaire hypocrisie qu’aucune rose et aucun bouquet ne transformera jamais en reconnaissance.

Mais les femmes ont depuis tant de millénaires l’habitude d’encaisser et de subir qu’au fond, elles savent de façon quasi innée qu’elles doivent rester droites dans leurs bottes. Cela explique qu’aujourd’hui elles savent si bien concilier travail, bouchons, courses, enfants, parents, compagnons et autres aléas de la vie sans gémir excessivement ou fléchir outre mesure.

Quelle approche anti-masculine, diront d’aucuns.

Non, pas du tout. Pas de renoncement non plus. Juste du pragmatisme, de l’observation, du vécu.

Scholnier
10. März 2018 - 16.44

Den Weinstein Problem wor fir munch vergiessenen Star erem eng Keier eng gudd Geleeenheet an den Mettelpunkt vun der faarweger Press ze kommen an net vergiess ze gin. An esou verhält et sech och mat aneren Fraenproblemer ,déi entweder vun bal vergiessen Politikerinen oder sougenannten Aktivistinen aus dem Tirang gezun gin fir eng Minutt an der Tele ,Radio,Press ze erhaschen. Ech hun nach keng vun denen elo ziteierten Fraen heieren sech iwwert d'Problemer vun der Fraa an der Dretter Welt, patriarchaleschen an vun der Relioun domineierten Länner opreegen. An denen Läenner wou d'Fraaen nach ouni Wert sin, "Quantité négligeable " , déi Fraaen hun main Respekt .Et geheiert Courage dozou esou Situatiounen ze erdroen .

Bender
9. März 2018 - 11.09

Deen Daag as bei eis am Westen einfach nemme lächerlech. Dat ganzt Joer geschitt näischt, awer deen Daag as beemol jiddfereen betraff iwwert d'Ongerechtegkeeten. A mecht am Endeffekt awer näischt. Et as ganz interessant ze kucken, wéi den Daag an den ex-Soviet Länner gefeiert gett, och haut nach. Ech hun et selwer do erliewt, dat as eppes ganz aneschteres. Ech kann nemme recommandéiren do besse ze forschen. Ech sin nach emmer baff, wann een eis 1970er Fraerechter mat hieren zu där Zäit vergläicht...